Ο θυρεοειδής αδένας είναι ένα μικρό όργανο με πολύ μεγάλη σημασία για τον οργανισμό μας. Ο αδένας φτιάχνει , αποθηκεύει και απελευθερώνει τις θυρεοειδικές ορμόνες στο αίμα, ρυθμίζοντας έτσι τον μεταβολισμό. Οι ορμόνες αυτές είναι αναγκαίες για την σωστή λειτουργία όλων των ιστών και οργάνων του σώματος καθώς υπάρχουν δύο λειτουργικές ανωμαλίες του θυρεοειδούς: ο υποθυρεοειδισμός και ο υπερθυρεοειδισμός.
Ο ΥΠΟΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΣ εμφανίζεται όταν ο θυρεοειδής αδυνατεί να παράγει θυροξίνη. Η πιο συχνή αιτία (που έχει και έντονη κληρονομικότητα) είναι η αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα Hashimoto που οφείλεται σε καταστροφή του θυρεοειδικού παρεγχύματος λόγω αντισωμάτων. Καταστροφή του παρεγχύματος μπορεί να προκαλέσουν και άλλες θυρεοειδίτιδες και κάποια φάρμακα όπως η αμιοδαρώνη, το λίθιο και η ιντερφερόνη. Φυσικά και στη περίπτωση χειρουργικής εξαίρεσης χρειάζεται εφ’ όρου ζωής υποκατάσταση με θυροξίνη. Πολύ σημαντική είναι η αποκατάσταση του υποθυρεοειδισμού κατά τη κύηση για το έμβρυο, γιατί ο θυρεοειδής του εμβρύου ενεργοποιείται μετά τη 12η εβδομάδα κύησης της ενδομήτριας ζωής.
Οι ασθενείς με υποθυρεοειδισμό μπορεί να εμφανίσουν κόπωση, υπνηλία ή/και αδυναμία, μη ανεκτικότητα στο κρύο, διαταραχή της μνήμης, αύξηση του βάρους ή δυσκολία απώλειας βάρους (παρά τη δίαιτα και την άσκηση), κατάθλιψη, δυσκοιλιότητα, διαταραχές της εμμήνου ρύσεως ή/και προβλήματα γονιμότητας, πόνο στις αρθρώσεις και στους μύς, λεπτά και εύθραυστα μαλλιά ή νύχια και ξηρό δέρμα. Μπορεί να υπάρχουν ένα ή παραπάνω συμπτώματα σε διαφορετική βαρύτητα σε κάθε ασθενή.
Οι μακροχρόνιες επιπλοκές του υποθυρεοειδισμού μπορεί να είναι πολύ σοβαρές όπως βραδυκαρδία, υψηλή διαστολική αρτηριακή πίεση, αυξημένα επίπεδα χοληστερόλης, κατακράτηση υγρών στο σώμα και οίδημα, στειρότητα.
